نعمت الله گرامی و تمام دوستان سلام
از نظرات همه تان، چه موافق و چه مخالف، تشکر. اینکه کسی می آید و وقتش را صرف می کند و چیزهای حتا غیر اخلاقی می نویسد، خود چیزی است که من باید خوش باشم ـ چون توجه حتا مخالفان را نیز جلب کرده ام...
بهرحال... از شوخی ها که بگذریم، عرض کنم خدمت دوستان و مخصوصاً آقای نعمت الله عزیز که دلیل غیابتم از این وبلاگ دل زدگی نبود بلکه مصروفیت های بیش از حد و تغیراتی در زندگی و کار بود. اگر ادعا کنم که این اولین نوشته بعد از تقریبا یک سال است، شاید اشتباه نباشد.
نعمت عزیز!
من از روزی که در اروپا رسیده ام، با مردم یکجا زندگی کرده ام و به اندازه توان در تمام فعالیت های جمعی شریک بوده ام. از این رهگذر آنچه تا امروز آموخته و فهمیده ام این است که فعال بودن در فعالیت های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جوامع محروم و جامعه ی مثل هزاره، خود را قربانی کردن است. برعکس، سهم داشتن در چنین فعالیت هایی در جوامع آگاه، بجایی رسیدن و به چیزهایی دست یافتن است. من بخوبی درک کرده ام و می دانم که پاداش زحمات یک فردی مثل من برای مردمش چیست. از اینرو، هیچ وقت از دریافت پیام های مانند پیام آقای نومید و... سرد نمی شوم و پاهایم نمی لرزد. برعکس مصمم تر می شوم تا برای افراد غرق در گرداب های جهل این جامعه بیشتر بتپم و بیشتر تلاش کنم ـ هرچند تلاش ناچیز، اما تلاش کنم.
دلیلی که مدت ها است در وبلاگ نمی آیم این بوده است. در ضمن هزاره نیت ورک نیز مرا بخود زیاد مصروف ساخته و بیشتر وقت اضافه ام در آنجا صرف می شود. این چند چیز دلیل گردیده تا در وبلاگ رسیدگی نتوانم.
موفق باشید